Carrièreswitch
Durf je het aan om te switchen? Of blijf je liever in je veilige gouden kooi? Wachtend tot een volgende burn-out zich aandient?
Je bent iemand die graag vooruit wil in het leven. Je werkt je te pletter en houdt alle ballen in de lucht. De buitenwereld ziet een zelfbewuste collega die weet van aanpakken.
Wat je zelf voelt, is dat je het op deze manier niet lang meer vol kan houden. Je lijf vraagt rust en ademruimte.
Tijd voor jezelf. Tijd om uit te zoeken welke richting je wil inslaan. Want dat het zo niet verder kan, dat voel je aan alles.
Een mooi huis, gezonde kinderen die je met alle liefde groot probeert te brengen en toch ben je niet echt gelukkig. Je voelt je stiekem schuldig omdat je zo ondankbaar lijkt.
Elke dag ploeteren om de schijn hoog te houden. Om je baas tevreden te houden. Overwerken om toch die laatste deadline te halen en dan vliegensvlug naar huis. Bang dat je kinderen denken dat je hen vergeten bent.
‘s Avonds kom je uitgeput thuis en begint aan je tweede shift. Doordat je zo gefrustreerd bent van 8 uur op een scherm te turen, schiet je uit je slof als de jongste haar boterham per ongeluk laat vallen. Dit was niet de happy family die je in gedachten had toen je aan een gezin begon.
Tijd voor je partner is er niet want jullie leven naast elkaar in de plaats van gezellig samen. Je wisselt elkaar af zodat er toch ten minste één van de twee een beetje rust heeft. Je vervreemdt elke dag een beetje meer van de ander en weet niet meer waar jullie als koppel heen gaan.
Midden in de nacht schiet je wakker. Je probeert terug te slapen. Hopeloos. Je ligt uren te piekeren over hoe het anders kan. Om halfzes sukkel je weer in slaap totdat de wekker gaat. Je wordt doodmoe wakker, dat wordt weer een fijne dag!
“Is dit nu later als je groot bent?
Een diploma vol met leugens waarop staat dat je volwassen bent.
Ik snap geen donder van het leven. Ik weet nog steeds niet wie ik ben.
Is dit nu later?”
— Stef Bos
Wat als je zo blijft doorgaan?
Je raakt jezelf meer en meer kwijt. Weet niet meer wie je nu bent. Waar is die vrolijke kant van jezelf? Wanneer was je nog eens helemaal in je element?
Vervelende pijntjes en ontstekingen komen telkens terug zonder dat de dokter een oorzaak vindt. Ze sturen je naar allerlei afdelingen voor onderzoek maar vinden niks. Je begrijpt niet wat er mis is. Er zal toch niks ergers aan de hand zijn?
Uitstapjes maken met het gezin lukt niet meer. Weekenden zijn broodnodig om te recupereren van de helse week. Je kinderen worden voor een scherm gezet zodat ze de rust in huis niet zouden verstoren.
Je relatie gaat eronder leiden, omdat je geen leuk gezelschap meer bent. Af en toe schiet de angst door je hoofd dat jullie wel eens het volgende koppel in de vriendenkring zouden kunnen zijn dat hun scheiding aankondigt.
Je weet uiteindelijk niet meer of het allemaal nog wel zin heeft. Waarvoor doe ik het eigenlijk nog? Depressieve gedachten komen steeds vaker in je op. Ook al durf je daar met niemand over praten.
To switch or not to switch dat is de vraag. Het leven is te kort om te blijven piekeren in je eentje.
